آگروفارستی و مزایای آن

آگروفارستی مدیریت و ادغام درختان، محصولات و/ یا احشام مزرعه دریک قطعه زمین است و می‌تواند جزء جدایی نا‌پذیر از کشاورزی مولد باشد. ممکن است شامل جنگلهای ملی موجود و جنگل‌هایی باشد که بوسیله مالکان زمین ایجاد شده‌اند. یک مفهوم انعطاف‌پذیر است، شامل هم مالکیت زمین‌های کوچک و هم زمین‌های بزرگ است.

از نظر علمی، آگروفارستی نشات‌گرفته از بوم‌شناسی است و یکی از سه علوم اصلی استفاده از زمین است، دو علم دیگر کشاورزی و جنگلداری است. آگروفارستی از دو علم دیگر با تاکید زیاد روی ترکیب عناصر و تعاملات بین آن‌ها به جای فقط تمرکز‌کردن روی هر عنصر به صورت مجزا متمایز است.

آگروفارستی مشترکات زیادی با کشت درهم ردیفی ( شیوه کاشتن دو یا چند محصول روی یک قطعه زمین) با تاکید بر تعاملات بین گونه‌های مختلف گیاهان دارد. بصورت عمومی، هر دو آگروفارستی و کشت در هم ردیفی می تواند منجر به بازده کلی بیشتر و هزینه‌های عملیاتی کمتری شود.

مزایای آگروفارستی

در طول دو دهه گذشته، تعدادی از مطالعات برای تحلیل زیست‌پذیری آگروفارستی انجام شده‌است. نتیجه بدست‌آمده تاکید می‌کند که آگروفارستی می‌تواند مزایای قابل توجهی هم از نظر اقتصادی و هم از نظر محیط زیستی بدست آورد، فراهم‌کردن محصول بیشتر و پایداری بیشتر از جنگلداری و تک کشت‌های کشاورزی را باعث می شود. سیستم آگروفارستی در خیلی از بخش‌های دنیا پذیرفته‌شده‌است.

مطابق محققان، سیستم های آگروفارستی می‌تواند مزایای زیر را داشته‌باشد:

1. می‌توانند روانآب و فرسایش خاک را کنترل‌کنند، از اینرو می‌توانند هدر‌رفت آب، مواد خاک، مواد آلی و مغذی را کاهش دهند.
2. آن‌ها می‌توانند مواد آلی خاک و فعالیت بیولوژیکی را در سطح رضایت‌بخشی برای باروری خاک حفظ‌کنند. این بستگی به تناسب کافی درختان در سیستم دارد- به صورت عادی حداقل 20% پوشش تاج درختان برای حفظ مواد آلی خاک در سیستم لازم است .
3. آن‌ها می‌توانند بهتر از کشاورزی خواص فیزیکی خاک مطلوبتر را از طریق حفاظت مواد آلی و اثرات ریشه‌های درختان حفظ‌کنند.
4. آن‌ها می توانند چرخه بسته‌تری برای مواد مغذی ایجاد‌کنند تا کشاورزی و ازاینرو استفاده از مواد مغذی موثرتر می شود. این به اندازه چشمگیری برای باغ جنگلی یا سیستم‌های کشاورزی درست است.
5. آن‌ها می‌توانند توسعه سمیت خاک را بررسی‌کنند یا سمیت در حال‌حاضر که شامل اسیدیته شدن و شور‌شدن خاک است را کاهش‌دهند و درختان می‌توانند در احیای مجدد خاک‌های آلوده بکار روند.
6. آن‌ها انرژی خورشیدی را به طور موثرتری مصرف می‌کنند تا سیستم‌های تک‌کشتی که ارتفاع گیاهان و شکل برگهای آن‌ها متفاوت است و همسویی ها همه کمک می‌کنند.
7. آن‌ها می‌توانند منجر به کاهش آفت حشرات و بیماریهای مربوطه شوند.
8. آن‌ها می‌توانند برای اصلاح زمین‌‌‌های فرسوده‌شده و تخریب‌شده بکارروند.
9. آگروفارستی می‌تواند در دسترس‌بودن آب خاک را برای سیستم های کاربری زمین افزایش دهد. در مناطق خشک، گرچه، رقابت بین درختان و محصولات مسئله‌ای اصلی است.
10. بوته ها و درختانی که برای ثابت کردن نیتروژن بکار می‌روند می‌توانند به صورت قابل توجهی ورودی نیتروژن به سیستم‌های زراعی جنگل را افزایش دهند.
11. درختان می‌توانند احتمالاً مواد مغذی ورودی به سیستم‌های زراعی جنگل را بوسیله بازیابی از لایه‌های پایین‌تر خاک و هوازدگی سنگ افزایش دهند.
12. تجزیه درخت و هرس‌کردن می تواند بصورت قابل ملاحظه‌ای مربوط به حفظ باروری خاک باشد. اضافه هرس های درختان با کیفیت بالا منجر به افزایش زیادی در بازده محصولات می‌شود.
13. رها سازی مواد مغذی از تجزیه بقایای درختان می‌تواند با احتیاج جذب مواد مغذی محصولات مربوطه هماهنگ شود. درحالیکه درخت‌ها و محصولات مختلف همه احتیاجات متفاوتی دارند، و همیشه برخی عدم توازن‌ها وجود دارد، اضافه شدن هرس‌ها با کیفیت بالا به خاک در زمان کشت محصولات معمولاً منجر به درجات خوبی از هماهنگی بین مواد مغذی رها شده و تقاضا می شود.
14. در حفظ و نگهداری از باروری خاک تحت آگروفارستی، نقش ریشه ها حداقل اهمیتش مانند زیست توده‌های بالای زمین است.
15. آگروفارستی می تواند اقتصاد جنگل متنوعتر فراهم کند و کل اقتصاد روستایی را تحریک‌کند، که منجر به مزارع و اجتماعات پایدارتر می‌شود. ریسک‌های اقتصادی هنگامی که سیستم چندین محصول تولید می‌کند کاهش می یابد.

همچنین شیوه های بکاربرده شده در جنگلداری و کشاورزی، آگروفارستیی در جهت حفظ و بقای زمین کار می‌کند و این کار را از طریق حفاظت موثرتر از موجودی، کنترل فرسایش خاک، شوری خاک و آب و کنترل با کیفیت بالا برای چوب انجام می‌دهد.

پوشش درختان متراکم‌تر و وابسته‌تر می تواند حفاظی برای دام ها در طول ماههای گرمتر فراهم کند و به حیوانات اجازه دهد که انرژی را حفظ کنند. همین پوشش درختان می‌تواند از باد جلوگیری کند، به سطح احتباس آب ارتقاء یابد که می‌تواند به بازده بیشتر محصول کمک کند.

آگروفارستی می تواند حفاظت از زمین را در مناطق زیر بهبود بخشد:

شوری و کنترل سطح ایستای آب

شوری اصولاً بوسیله افزایش سطح ایستای آب ایجاد می‌شود. درختان کمک می‌کنند تا سطح ایستای آب پایین‌تر رود، و به عنوان پمپ آب را از خاک می‌کشند و سپس آن را با تبخیر به جو رها می کنند.

کنترل فرسایش خاک:

فرسایش خاک یا هدررفت خاک در نتیجه رفتار باد و آب در خاک‌های محافظت نشده اتفاق می‌افتد. سایبان جنگل، ریشه ها و بستر برگ تمام نقش کنترل کننده در فرسایش خاک دارند.

 

قطع آب:

از طریق حذف آب، درختان بنانهاده شده می‌توانند به صورت قابل توجهی قطع آب را در مناطق نزدیک کاهش‌دهند، که ممکن است منجر به بهبود کاربری زمین شود مثلاً مرتع یا محصول

آگروفارستی می‌تواند مزایای زیادی برای محیط زیست و کشاورز داشته باشد. برای کشاورزان، توانایی حفظ نوعی کنترل روی زمین و تولید در مواجهه با تغییر شرایط جوی بدین معنی است که آگروفارستی وعده بزرگی برای بخش کشاورزی است.

در بخش محیط زیست، توانایی آگروفارستی برای کمک به جلوگیری از فرسایش خاک در حالیکه به صورت همزمان به احتباس آب کمک می‌کند و باروری خاک را ارتقاء می دهد می تواند راه‌حلی برای مناطقی باشد که بارش باران بی قاعده است یا ممکن است بخاطر تغییرات شرایط جوی بی‌قاعده شود. در حالیکه مزارع متراکم از درختان کمک خواهد کرد که دی اکسید کربن جذب شود و دمای محلی تنظیم گردد.