چهار اصل اساسی کشاورزی ارگانیک
توسط واحد آموزش (بروزرسانی: ۱۲ اسفند ۱۳۹۹)
اصول سلامت، بوم‌شناسی، عدالت و مراقبت ریشه‌هایی هستند که کشاورزی ارگانیک از آن‌ها رشد و توسعه پیدا می‌کند. آن‌ها سهمی را که کشاورزی ارگانیک برای جهان می‌تواند داشته باشد بیان می‌کنند و همچنین بیان‌کننده‌ی چشم‌اندازی برای بهبود کل کشاورزی در یک زمینه‌ی جهانی هستند.
این اصول به‌عنوان اصول اخلاقی به‌هم‌پیوسته برای الهام بخشیدن به حرکت ارگانیک – در تنوع کاملش، راهنمای توسعه‌ی موقعیت‌ها، برنامه‌ها و استانداردهای ما هستند.
اصل سلامت
کشاورزی ارگانیک باید سلامت خاک، گیاه، حیوان، انسان و زمین را به‌عنوان یک واحد مستقل و غیرقابل تقسیم حفظ و تقویت کند.
سلامتی به معنی تمامیت و یکپارچگی سیستم‌های زنده است. سلامتی فقط نبود بیماری نیست؛ بلکه حفظ رفاه جسمی، روحی، اجتماعی و زیست‌محیطی است. مصونیت، انعطاف‌پذیری و بازسازی از خصوصیات اصلی سلامت هستند.
نقش کشاورزی ارگانیک، چه در کشاورزی، چه در فرآوری، چه در توزیع یا مصرف، حفظ و تقویت سلامت اکوسیستم‌ها و ارگانیسم‌ها از کوچک‌ترین موجود در خاک گرفته تا انسان است.
به‌طور خاص، هدف کشاورزی ارگانیک تولید مواد غذایی باکیفیت بالا و مغذی است که به مراقبت‌های بهداشتی پیشگیرانه و رفاه کمک می‌کند. با توجه به این نکات گفته‌شده، باید از استفاده از کودها، آفت‌کش‌ها، داروهای حیوانی و افزودنی‌های غذایی که ممکن است اثرات سوئی بر سلامتی داشته باشند، خودداری شود.
اصل بوم‌شناسی
کشاورزی ارگانیک باید مبتنی بر سیستم‌ها و چرخه‌های اکولوژیکی زنده باشد، با آن‌ها کار کند، از آن‌ها تقلید کند و به حفظ آن‌ها کمک کند.
ریشه‌ی این اصل از کشاورزی ارگانیک در سیستم‌های اکولوژیکی زنده قرار دارد. این اصل بیان می‌کند که تولید باید بر اساس فرآیندهای اکولوژیکی و بازیافت انجام شود.
تغذیه و رفاه از طریق اکولوژی محیط تولید خاص حاصل می‌شود. به‌عنوان‌مثال، در مورد محصولات زراعی، این محیط شامل خاک زنده است. برای حیوانات شامل اکوسیستم مزرعه است و برای ماهیان و موجودات دریایی هم شامل محیط‌زیست آبی است.
سیستم‌های ارگانیک حاصل از کشاورزی، چوپانی و حیات‌وحش باید متناسب با چرخه‌ها و توازن اکولوژیکی در طبیعت باشند. این چرخه‌ها جهانی هستند اما عملکرد آن‌ها مختص مکان است. مدیریت ارگانیک باید با شرایط، اکولوژی، فرهنگ و مقیاس محلی سازگار باشد. ورودی‌ها باید با استفاده‌ی مجدد، بازیافت و مدیریت کارآمد مواد و انرژی به‌منظور حفظ و بهبود کیفیت محیط‌زیست و صرفه‌جویی در منابع، کاهش یابند.
کشاورزی ارگانیک باید از طریق طراحی سیستم‌های کشاورزی، ایجاد زیستگاه‌ها و حفظ تنوع ژنتیکی و کشاورزی به تعادل اکولوژیکی برسد. کسانی که محصولات ارگانیک را تولید، فرآوری، تجارت یا مصرف می‌کنند باید از محیط‌زیست مشترک ازجمله مناظر، اقلیم، زیستگاه‌ها، تنوع زیستی، هوا و آب محافظت کنند و از آن‌ها بهره‌مند شوند.
اصل عدالت
کشاورزی ارگانیک باید مبتنی بر روابطی باشد که عدالت را با توجه به محیط مشترک و فرصت‌های زندگی تضمین می‌کند.
عدالت با برابری، احترام، انصاف و سرپرستی جهان مشترک، هم در بین مردم و هم در روابط آن‌ها با سایر موجودات زنده مشخص می‌شود.
این اصل تأکید می‌کند که افراد درگیر در کشاورزی ارگانیک باید روابط انسانی را به‌گونه‌ای اداره کنند که عدالت را در همه سطوح و برای همه‌ی طرف‌ها - کشاورزان، کارگران، پردازش کنندگان، توزیع‌کنندگان، بازرگانان و مصرف‌کنندگان، تضمین کند. کشاورزی ارگانیک باید کیفیت زندگی خوبی را برای همه افراد درگیر فراهم کند و به حاکمیت غذا و کاهش فقر کمک کند. هدف این اصل، تولید کافی مواد غذایی و سایر محصولات باکیفیت است.
این اصل ادعا می‌کند که برای حیوانات هم باید شرایط و فرصت‌های زندگی متناسب با فیزیولوژی، رفتار طبیعی و رفاه آن‌ها فراهم شود.
منابع طبیعی و زیست‌محیطی که برای تولید و مصرف استفاده می‌شوند باید به‌گونه‌ای مدیریت شوند که ازنظر اجتماعی و اکولوژیکی عادلانه باشند و برای نسل‌های آینده نیز مورد اعتماد باشند. اصل عدالت به سیستم‌های تولید، توزیع و تجاری نیاز دارد که باز و عادلانه بوده و دربردارنده‌ی هزینه‌های واقعی زیست‌محیطی و اجتماعی نیز باشند.
اصل مراقبت
کشاورزی ارگانیک باید به روشی پیشگیرانه و مسئولانه برای حفاظت از سلامتی و رفاه نسل‌های فعلی و آینده و محیط‌زیست مدیریت شود.
کشاورزی ارگانیک یک سیستم زنده و پویا است که به خواسته‌ها و شرایط داخلی و خارجی پاسخ می‌دهد.
متصدیان کشاورزی ارگانیک می‌توانند کار آیی را زیاد کرده و بهره‌وری را افزایش دهند، اما این امر نباید به قیمت به خطر انداختن سلامتی و رفاه باشد. درنتیجه، فن‌آوری‌های جدید نیاز به ارزیابی دارند و روش‌های موجود هم باید بازبینی شوند. با توجه به درک نادرست از اکوسیستم‌ها و کشاورزی، باید بسیار مراقب باشیم.
این اصل بیان می‌کند که احتیاط و مسئولیت، اصلی‌ترین نگرانی‌ها در مدیریت، توسعه و انتخاب فناوری در کشاورزی ارگانیک هستند.
دانش لازم است تا اطمینان حاصل شود که کشاورزی ارگانیک سالم، ایمن و سازگاربامحیط‌زیست است. بااین‌حال، دانش علمی به‌تنهایی کافی نیست. تجربه‌ی عملی، خرد جمعی و دانش سنتی و بومی راه‌حل‌های معتبری را ارائه می‌دهند که طی زمان آزمایش‌شده‌اند.
کشاورزی ارگانیک باید با اتخاذ فن‌آوری‌های مناسب و رد فناوری‌های غیرقابل‌پیش‌بینی، مانند مهندسی ژنتیک، از خطرات مهم جلوگیری کند. تصمیمات باید از طریق فرایندهای شفاف و مشارکتی، ارزش‌ها و نیازهای تمام کسانی را که ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند، منعکس کنند.
دیدگاه‌ها
افزودن یک دیدگاه