بیماری آنتراکنوز انار

علائم آنتراکنوز انار

این قارچ‌ها باعث بروز طیف گسترده‌ای از علائم (آنتراکنوز) می‌شوند. علائم پدیدآمده به آب و هوا و بافتی که مورد حمله قرار گرفته بستگی دارند. لکه‌های کوچک فرورفته‌ای به رنگ‎های مختلف روی برگ‌ها، شاخه‎های کوچک، گل‎ها یا میوه‎های درخت انار ظاهر می‎شود که غالباً با هاله‎ای کمابیش مشخص احاطه شده‌اند. این لکه‎ها سپس بزرگ‎تر شده و بصورت ضایعاتی روی برگ‎ها ظاهر می‎شوند بصورتی که می‎توانند بخش زیادی از پهنای برگ‎ها را دربرگیرند. ضایعات پدیدآمده به رنگ زرد درمی‎آیند و درنتیجه برگ‎های درخت پیش از موعد می‎ریزند. لکه‎های پدیدآمده روی میوه‎ها به رنگ قهوه‎ای روشن تا قهوه‎ای تیره هستند. این لکه‎ها در ابتدا مدور هستند ولی با گسترش آلودگی به اشکال نامنظم درمی‎آیند. میوه‎ها بعد از مدتی نرم شده و آریل‏های آن به رنگ سیاه یا خاکستری تیره درمی‌آیند و میوه فاسد می‌شود. این میوه‏‌ها آبدار نیستند و به‌اصطلاح آب‌سوخته هستند. آنتراکنوز همچنین می‎تواند شاخه‎های کوچک و بزرگ را آلوده کند که درنتیجه باعث بروز شانکرها (زغالک- خوره) می‎شود. در این نواحی بافت‎های آلوده فرورفته و دارای لبه‎های آماس کرده هستند. گاهی عفونت تنه‌ی درخت می‎تواند منجر به ایجاد برش‌های حلقه‎ای روی تنه و زوال درخت شود.

آغاز فعالیت آنتراکنوز انار

قارچ گلومرا سینگولاتا عامل بروز علائم فوق‎الذکر است. این قارچ زمستان را در بقایای آلوده‌ی گیاه باقیمانده روی سطح خاک یا میوه‎های (آلوده) خشک‎شده می‎گذراند. در فصل بهار هاگ‎ها ازطریق قطرات آب یا باد پراکنده می‎شوند و شاخه‏‌های کوچک یا گیاهانِ مجاور را آلوده می‎کنند. گیاه در دوره‌ی گل‎دهی و همچنین دوره‌ی رشد میوه، بیشتر از سایر مواقع در معرض خطر ابتلا به آلودگی است. جراحات ناشی از خارهای درخت، حشرات و حیوانات فرایند آلودگی را تقویت و تسریع می‎کنند. بارندگی‎های مکرر، رطوبت بالا (۵۰-۸۰٪) و محدوده‌ی دمایی ۲۵-۳۰ درجه‌ی سانتی‌گراد عواملی هستند که چرخه‌ی زندگی قارچ را حفظ و تقویت می‎کنند. با این حال، این قارچ در فصل خشک سال غیرفعال است. حتی عفونت‎های خفیف می‎توانند به زیبایی ظاهری میوه آسیب بزنند و عمر نگهداری و ذخیره‎سازی میوه کوتاه شود. این قارچ میزبان‎های دیگری همچون انبه، گواوا و پاپایا دارد.

کنترل بیولوژیکی آنتراکنوز انار

قارچ‎های رقابتی آسپرژیلوس فلاووس، هایپوکرا روفا (Hypocrea Rufa)، هایپونکتریا توبرکلاریفورمیس (Hyponectria Tuberculariformis) و نکتریلا مولری (Nectriella Muelleri) عوامل بیولوژیکی شناخته شده برای کنترل این قارچ هستند. فقط قارچ آسپرژیلوس فلاووس یک آنتاگونیست واقعی است. سایر قارچ‎ها انگل یا پاتوژن هستند.

کنترل شیمیایی آنتراکنوز انار

درصورت امکان، رویکردی جامع با راه‎حل‎های پیشگیرانه همراه با درمان‎های بیولوژیکی در نظر بگیرید. زمانی‎که گل‎دهی درخت شروع می‎شود و شرایط محیطی برای رشد قارچ مناسب است سمپاشی پیشگیرانه می‎تواند از گیاه در برابر حمله‌ی قارچ محافظت کند. در صورت لزوم به تکرار سم‌پاشی، در طول ۱۵ روز با وقفه‌ی چند روزه دوبار سمپاشی کنید.

برای درخت انار فقط قارچ‎کش‎های افشانه‎ای معتبر استفاده کنید. برای جلوگیری از مقاوم شدن قارچ باید از غلظت‌های مخصوصی که در راهنمای قارچ‎کش ذکر شده پیروی کنید. همچنین از قارچ‎کش‎هایی با شیوه‌های عملکردی مختلف استفاده کنید.

راه‎حل‎هایی برای پیشگیری از بروز آنتراکنوز انار

• نهال‎های سالم و استاندارد را از منابع معتبر تهیه کنید.
• درصورت امکان، از گونه‎های مقاوم انار استفاده کنید.
• برای اطمینان از تهویه‌ی صحیح، درختان را در فواصل مناسب بکارید.
• زهکشی زمین کشاورزی باید صحیح باشد و از آبیاری هوایی استفاده نکنید.
• کوددهی را بعد از بازشدن برگ‏‌ها و پایان بارندگی‎های بهاری انجام دهید.
• برای جلوگیری از تأثیر منفی قارچ روی بازدهی محصول، کوددهی را بصورت صحیح انجام دهید.
• از سالم بودن خاک و زمین اطمینان حاصل کنید. به‏‌عنوان مثال با کنترل علف‏‌های هرز.
• از ایجاد آسیب‎های مکانیکی یا فیزیولوژیکی روی گیاه خودداری کنید.
• برای آگاهی از وجود هرگونه علامت بیماری گیاهان و زمین زراعی خود را، بویژه در دوره‌ی گل‎دهی و رشد میوه‎ها، بررسی کنید.
• درختان را در زمستان هرس کرده و ابزار هرس‎کاری را ضدعفونی کنید.
• در فصل رشد و فصل پائیز ترکه‏‌ها و شاخه‏‌های آلوده و برگ‎های ریخته‏‌شده را جمع‌آوری و از زمین کشاورزی بیرون ببرید.