بلاگ

گیاه کنجد گرمسیری نیازمند نور کامل، خاک زهکشی‌شده و آبیاری کم است. بذرها را ۴-۶ هفته پیش از یخبندان در محیط داخلی بکارید و پس از رشد به فضای باز منتقل کنید. از کود ازت استفاده کرده و آفات (شته، ملخ) را کنترل نمایید. دانه‌ها پس از خشک‌شدن غلاف‌ها در تابستان برداشت می‌شوند.

انقلاب سبز یک تحول کشاورزی قرن بیستم بود که با استفاده از ژنتیک گیاهان، آبیاری مدرن، کودها و سموم شیمیایی تولید غذا را افزایش داد. این انقلاب به بهبود امنیت غذایی کمک کرد اما با تخریب محیط زیست، نابرابری‌های اجتماعی، اقتصادی و مشکلات پایداری مواجه شد و رویکردهای جدیدتری را ضروری ساخت.

برای آبیاری صحیح گیاهان آپارتمانی، باید نیازهای هر گیاه را با توجه به نوع خاک، نور، دما، رطوبت و دوره رشد آن درک کرد. آبیاری از پایین، هوادهی خاک، استفاده از آب مناسب و جلوگیری از آبیاری بیش‌ازحد یا کم، برای حفظ سلامت گیاهان ضروری است.

آبیاری جویچه‌ای یک روش قدیمی برای آبیاری است که با هدایت آب بین ردیف‌ها انجام می‌شود. این روش ارزان است اما ناکارآمدی دارد. برای بهبود، می‌توان جویچه‌ها را بهینه کرد، روان‌آب را کاهش داد، خاک‌ورزی را کمتر کرد و از آبیاری متناوب استفاده کرد. افزایش کارایی می‌تواند بحران آب را تشدید کند.

کشت تک‌محصولی، کاشت مداوم یک محصول واحد در زمین، باعث کاهش تنوع زیستی و زارعی، تخلیه مواد مغذی خاک، افزایش آلودگی و گازهای گلخانه‌ای، و کاهش توانایی کشاورزی برای مقابله با تغییرات اقلیمی می‌شود. جایگزین‌های پایدار مانند کشاورزی باززایشی و تنوع محصولات می‌توانند تأثیرات منفی آن را کاهش دهند.

کشاورزی باززاینده یک روش پایدار برای تجدید مواد مغذی خاک، مقابله با تغییرات اقلیمی و کاهش وابستگی به کودها و سموم شیمیایی است. این روش با تکنیک‌هایی مانند تناوب کشت، کشاورزی بدون شخم، و اگروفارستری، باروری خاک را افزایش می‌دهد و می‌تواند زمین‌های تخریب‌شده را احیا کند، در حالی که ردپای کربنی کشاورزی را کاهش می‌دهد.

کشاورزی پلاستیکی استفاده از پلاستیک در فعالیت‌های کشاورزی مانند مالچ، گلخانه و آبیاری است. این روش با افزایش بازده محصولات و کاهش مصرف آب مزایا دارد، اما نگرانی‌هایی درباره آلودگی محیط‌زیست، زباله‌های پلاستیکی و تأثیرات بلندمدت آن وجود دارد. جایگزین‌های زیست‌تخریب‌پذیر و روش‌های پایدار، راه‌حل‌های ممکن هستند.

زهکشی زیرزمینی سیستمی از لوله‌های زیرزمینی است که آب اضافی خاک مزارع را تخلیه می‌کند. این سیستم بهره‌وری محصولات را افزایش داده و فرسایش را کاهش می‌دهد، اما ممکن است باعث آلودگی منابع آبی و تخریب زیستگاه‌های طبیعی شود. طراحی دقیق و رعایت قوانین محلی برای کاهش اثرات زیست‌محیطی ضروری است.

گیاهان بدون سیستم عصبی مرکزی، حافظه‌ای پراکنده دارند که به آنها امکان واکنش به محرک‌ها و یادگیری را می‌دهد. آنها از طریق شبکه‌های زیرزمینی و سیگنال‌های شیمیایی و صوتی با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. این توانایی‌ها، گیاهان را به موجوداتی پیچیده تبدیل کرده که برای بقا به طور هوشمندانه با محیط تعامل دارند.

گل رز گیاه چندساله‌ای است که چرخه زندگی آن شامل دو نسل تولیدمثل می‌شود: اسپوروفیت (دیپلوئید) و گامتوفیت (هاپلوئید). دانه‌های حاصل از باروری در میوه‌های قرمز قرار گرفته و توسط حیوانات پراکنده می‌شوند. گل‌ها ساختار تولیدمثلی کامل دارند که گرده‌افشانی و باروری را ممکن می‌سازد و زیگوت دیپلوئیدی ایجاد می‌کنند.

پژوهشگران دانشگاه تورنتو زبان شیمیایی ارتباط گیاهان و قارچ‌ها را کشف کردند. هورمون استریگولاکتون (SL) تعامل گیاهان با قارچ‌ها را برای تبادل فسفات و کربن تقویت می‌کند. این یافته می‌تواند کشاورزی را متحول کرده، مصرف کودهای شیمیایی را کاهش داده و با قارچ‌های بیماری‌زا مقابله کند.

خودپروردگی‌ها تولیدکنندگان اولیه زنجیره غذایی هستند که با فتوسنتز، دی‌اکسید کربن را به گلوکز تبدیل می‌کنند. دگرپروردگی‌ها، مانند انسان‌ها و حیوانات، نمی‌توانند غذای خود را تولید کنند و برای انرژی به مصرف خودپروردگی‌ها یا سایر موجودات متکی هستند. این دو گروه پایه و توازن چرخه انرژی و کربن در زیست‌بوم‌ها را تشکیل می‌دهند.