بیماری‌های قارچی گیاه لیندا

لیندا یا همان نخل دم‌اسبی (نام علمی: Beaucarnea recurvata) که گاه با نام پای فیل نیز شناخته می‌شود به دلیل ظاهر نادر، تنه ورم‌کرده و برگ‌های نازک، آویزان و به رنگ سبز روشن ارزشمند است. این گیاه در فضای باز رشد می‌کند هرچند به‌عنوان گیاه خانگی یا تک‌نمای گلدانی نیز در سطح بسیار وسیع‌تری مورد استفاده قرار می‌گیرد. بیماری‌های قارچی به‌ندرت روی این گیاه اثر می‌گذارند اما درصورتی‌که گیاه درگیر چنین بیماری‌هایی شود معمولاً در اثر آب‌دادن بیش‌ازحد یا زهکشی ضعیف خاک است.

پوسیدگی ساقه و ریشه

رطوبت بیش‌ازحد یا دائمی اطراف ریشه لیندا ریشه‌های کوچک آن را می‌کشد و در نتیجه گیاه قادر به جذب آب و مواد مغذی کافی نخواهد بود. در اغلب موارد پوسیدگی ریشه ابتدا با رشد آهسته، پژمردگی و زردشدن برگ‌ها ظاهر می‌شود. ساقه و ریشه‌ها در معاینه دقیق به‌جای آنکه سفید (فقط در مورد ریشه) و محکم باشند بی‌رنگ و وارفته هستند. معمولاً زمانی متوجه پوسیدگی ریشه می‌شویم که برای درمان مؤثر گیاه خیلی دیر شده‌است.

به‌منظور بهبود لیندا گلدانی باید لیندا را از گلدان (ظرف) خارج کنید، بخش‌های آلوده را با استفاده از یک چاقوی تمیز و تیز ببرید سپس گیاه را به یک گلدان تمیز با محیطی با زهکش خوب منتقل کنید. درصورت از بین رفتن لیندا درنتیجه‌ی پوسیدگی ریشه هر مقدار ممکن از ریشه و بخشی از گیاه که روی زمین قرار دارد را جدا کرده و از بین ببرید؛ مخصوصاً اگر لینداها یا گیاهان مطلوب دیگری نیز در نزدیکی آن رشد می‌کنند.

آبیاری مناسب مهم است

آبیاری بیش‌ازحد یا زهکشی ضعیف مکرر به پوسیدگی ساقه و ریشه می‌انجامد. لیندا یک گیاه بیابانی است. تنه متورم این گیاه یک سازگاری است که به‌منظور ذخیره آب ایجاد شده‌است. این گیاه از نور روشن استفاده و گرمای سوزان را تحمل می‌کند. محیط گلدانی ماسه‌ای با زهکش خوب (محیط‌های مخصوص ساکولنت یا کاکتوس) برای کشت گلدانی این گیاه ایده‌آل است.

فقط زمانی به لیندا آب بدهید که خاک اطراف ریشه کاملاً خشک شده‌باشد. این گیاه در زمستان به آبیاری کمتری نیاز دارد و به‌منظور پیشگیری از پژمردگی باید به اندازه کافی آبیاری شود. لیندا در محیط بارانی نیز به‌خوبی رشد می‌کند البته به‌شرط آنکه خاک ماسه‌ای و با زهکش خوب باشد.

قارچ تیره‌ی دوده‌مانند

گاهی اوقات لیندا به یک قارچ تیره به‌نام قارچ دوده‌ای دچار می‌شود. قارچ دوده‌ای داخل بافت گیاه رشد نمی‌کند یا به‌طور مستقیم به آن آسیب نمی‌رساند چراکه این قارچ فقط روی یک ماده‌ شیرین که محصول فرعی تغذیه آفات خاص (مثل خستر آردپوش و شپشک‌های نرم‌تن) است رشد می‌کند.

دلیل آنکه قارچ دوده‌ای یک مشکل محسوب می‌شود در وهله اول ظاهر غیرجذاب و در وهله بعدی تأثیر آن بر سلامت گیاه است؛ البته اگر قارچ تا ضخامت و عمقی رشد کند که مانع فتوسنتز شود بر سلامت گیاه تأثیر خواهدگذاشت. برای کنترل قارچ دوده‌ای باید به آفات مسئول تراوش شهد نباتی از گیاه رسیدگی شود. قارچ دوده‌ای با بارش مداوم باران یا آبدهی مکرر به‌تدریج شاخ‌وبرگ گیاه را می‌پوشاند.

مقابله با خسترهای آردپوش

تغذیه خستر آردپوش علاوه بر تولید شهد نباتی درخشان و شیرین که قارچ دوده‌ای روی آن رشد می‌کند به ازدست‌رفتن نیروی گیاه، زردشدن و پژمردگی نیز می‌انجامد. گاه خود خسترهای آردپوش نیز با قارچ‌ها اشتباه گرفته می‌شوند. این حشرات کوچک معمولاً با یک ماده سفید مومی پوشیده‌ شده‌اند. آن‌ها تمایل به جمع‌شدن در زوایای برگ و دیگر بخش‌های حفاظت‌شده دارند و در محل تغذیه خود به شکل یک توده سفید به نظر می‌رسند.

به‌منظور کنترل خستر آردپوش نوک یک گلوله‌ی پنبه را در الکل مالشی فرو برده و خسترها را با این پنبه‌ی آغشته به پنبه پاک کنید. معمولاً تکرار این درمان هرچند روز یک‌بار برای رسیدن به کنترل لازم است چراکه ممکن است بعضی خسترها، تخم‌ یا پوره این حشرات در دفعه اول درمان از بین نرفته باشند.