تاثیر آبیاری گیاهان با آب شور

گیاهان نیز مثل انسانها به مقدار معینی نمکی برای بقا نیاز دارند، و این در حالی است که مقدار زیاد آن برای گیاهان زیان‌بار است. اغلب گیاهان می‌توانند نمک موجود روی برگ و ساقه‌های خود را تحمل کنند، ولی اگر نمک را از طریق خاک جذب کنند آب بدنشان را از دست می‌دهند. حتی در صورت از دست ندادن آب بدن، همچنان به‌دلیل وجود میزان بالای نمک در سیستمشان مسموم می‌شوند. نکته‌ی اصلی اینجاست که برای رشد گیاهان، نباید آن‌ها را با آب شور آبیاری کرد.

تأثیر نمک بر گیاه

نمک عنصر شایع موجود در خاک و نیز دریاست. اما مقدار آن در غالب خاک‌ها خیلی پایین است. گیاهان برای بقا به میزان اندکی نمک نیاز دارند، چون یکی از مواد مغذی لازم برای رشدشان را تشکیل می‌دهد و برای همین، دسترسی‌شان به مقداری نمک ضرورت دارد. با وجود این، آب شور دارای غلظت بالایی از مواد معدنی است و برای همین است که ممکن است برای اغلب گیاهان سمی باشد.

تأثیر نمک روی برگ و ساقه

اگر آب شور روی گیاه ریخته شود، تماس برگها و ساقه‌ها به‌خودی خود مضر نیست. اما در صورتی که این آب روی برگها ریخته شود و برای مدت طولانی آنجا باقی بماند، ممکن است نمک از طریق روزنه‌های برگ، جذب شود. این در حالی است که بیشتر آب سریعاً از روی برگ‌ها جذب می‌شود و مقدار زیادی باقیمانده‌ی نمک بر جای می‌ماند و همین جلوی فتوسنتز را می‌گیرد. خطر اصلی زمانی رخ می‌دهد که آب دارای نمک روی زمین بریزد و از طریق خاک جذب گیاه شود.

جذب آب شور از طریق ریشه

وقتی آب شور به خاک وارد شود، گیاه سعی می‌کند از طریق ریشه‌ها آن را همانند آب معمولی جذب کند. اما باید دانست که این آب فرآیند اسمز در بافت‌های گیاه را مختل می‌کند. آب شور ممکن است به چنان غلظتی برسد که در واقع آب را از گیاه تخلیه کند و در نهایت گیاه را خشک کند و بکشد.

مسمومیت با نمک

اگر گیاه به‌واسطه آب شور خشک نشود (چون از منابع دیگر مقدار آب ناچیزی دریافت می‌کند)، خطر مسمومیت گیاه با نمک وجود دارد. نمک زیاد در فرآیندهای شیمیایی دخالت می‌کند، فرآیندهایی که گیاه به‌وسیله‌ی آن مواد مغذی را پخش و مواد شیمیایی را به قندهای مفید تبدیل می‌کند. این نوع از جذب نمک نیز گیاه را می‌کشد.

گیاهان آب شور

بعضی از گیاهان، مثل آن‌هایی که در محیط‌های نزدیک دهانه رود یا آن‌هایی که در زمره‌ی جلبکهای دریایی دسته‌بندی می‌شوند، در آب‌های شور دوام می‌آورند. شیوه‌ای که این گیاهان به کار می‌بندند شامل رشد لایه‌ی ضخیم و مومی شکل دور برگ‌های خود به منظور ممانعت از ورود آب شور است و اینکه نمک را به‌سرعت و قبل از اینکه آسیبی به آن‌ها برساند از درون بافت‌های خود عبور می‌دهند و آن را از روزنه‌ها دفع می‌کنند.